Pianino to instrument z pionowym korpusem o prostokątnej bryle, w którym umieszczone są pionowe struny i mechanizm młoteczkowy. Zakres dźwiękowy obejmuje 7 i 1/4 oktawy. Poprzednikiem pianina był fortepian żyrafa i piramida o korpusie stojącym pionowo. Historia pianina sięga przełomu XVIII i XIX wieku. Twórcą pierwszego pianina był Jan Schmidt z Salzburga lub Gruneberger z Halle. Th. Lond w Londynie w 1802 roku zbudował nowe pianino ze skośnym naciągiem strun.

W 1826 Wornum poprawił i opatentował mechanizm pianina. Z biegiem czasu dawny mechanizm wiedeński zastąpiono mechanizmem angielskim. Od połowy XIX wieku ze względu na mniejsze rozmiary i niższą cenę sprzedaż pianin wzrosła znacznie wyraźniej niż sprzedaż nowych fortepianów.

Jest to instrumentem młoteczkowym, strunowym i klawiszowym, posiada osiemdziesiątosiem dźwięków.

Zasada działania: Struny naciągnięte na metalowej ramie, są uderzane przez młoteczki obłożone filcem, w chwili naciśnięcia klawisza na klawiaturze. Wydobywa się dźwięk. Dzięki odbijaniu się młoteczka od struny z siłą zależną od naciśnięcia klawisza, możliwe jest granie jednego dźwięku szybko i wielokrotnie, jest to tzw. repetycja. Po zwolnieniu młoteczka ze struny, przyciskany jest tłumik wyciszający jej drganie.

Trzy pedały, umiejscowione pod stopami pełnią funkcję zmiany charakterystyki dźwięku. Prawy służy do przedłużenia dźwięku, środkowy do wyciszenia(pokrycia strun materiałem tłumiącym np: filcem), lewy skraca dźwięk po przez mocniejsze nawinięcie strun.